მე აღარ ვეტრფი აღარც ღამეს, აღარც ყვავილებს-
ღამე ბნელია და ყვავილიც… როგორ გამიგებს?!
მე აღარ ვეტრფი ალიონს და ნიავის ქროლას_
დილა გვაფხიზლებს, ნიავი კი როგორ ჰგავს ბოდვას....
მე აღარ ვეტრფი არც შხაპუნა, არც თავსხმა წვიმას-
ყელზე მოდებულ ჯაჭვს გვაჩვენებს ბრჭყვიალა მძივად.
მე აღარ ვეტრფი პეპელას და ჩიტების ჟივჟივს-
ერთი მოკვდება, მეორემ კი დაგვიფრთხო ძილი.
მე აღარ ვეტრფი აღარც ზამთარს და აღარც ზაფხულს-
ზამთარი გვყინავს, ზაფხული კი გვავიწყებს წარსულს.
მე აღარ ვეტრფი არც გაზაფხულს, არც შემოდგომას-
ეს ჩერჩეტია, ის ჩამოჰგავს ბოროტ მათხოვარს.
მე აღარ ვეტრფი მეგობრების სითბოს და ალერსს-
უბოდიშოდაც დაგვტოვებენ, უცრემლოდ წავლენ.
მე აღარ ვეტრფი ბაგეებზე გაჩენილ ღიმილს-
გაიყინება წამის მერე, გახდება ცივი.
მე აღარ ვეტრფი გულწრფელობას და ძალაც ნდობის-
ან რა ეშხი აქვს თანადგომის ცრემლების ლოდინს?!
მე აღარ ვეტრფი ერთგულებას, სიყვარულს წმინდას-
ჯერ რა არის და მერე ეგაც დროს რომ თან მიაქვს!..
მე აღარ ვეტრფი აღარაფერს, მე აღარ ვეტრფი...
ძველი ტრფობისგან არც კი დარჩა მცირედი ფერფლიც.
მე აღარ ვეტრფი... ჰო, არ ვეტრფი, მე მჯერა ამის...
აღარ კი არა... ვეტრფი უფრო, რაც წლები გადის...
2009
2009
No comments:
Post a Comment